Zdarzyło się, że musiałem wyjechać do Niemiec…
W pociągu, jak to teraz zwykle, tłok i ścisk, ludzie jednak rozumiejąc ciężką sytuację, robią wychodzącemu miejsce, tak, że i ja mogłem się dostać do środka wagonu …
Rozmowy: tu mówią po niemiecku, tam słychać język serbski, ówdzie znów węgierski… Jakoś polskiego języka nie słychać.
Pociąg mija jedną stację za drugą i wreszcie na końcu wagonu: “Felek, to ty?
– Antek!!!”
Ledwo ci dwaj rodacy poznali się, już z ust owego Antka płynie stek najobrzydliwszych słów, z których “… mać” i “… syn” szczególnie często się powtarzają. Felek oczywiście nie pozostaje mu dłużnym i odtąd w wagonie całym brzmią soczyste słowa … z naszej “łaciny furmańskiej”. I ciągle “…mać” i każdy jest “… synem”.
Głośno – a jakże – broń Boże szeptem … niech wszyscy słyszą! … Niech wiedzą, że na obczyźnie spotkało się dwóch “rodaków”, że oni się cieszą ze spotkania, że mają sobie dużo do opowiadania. Więc dalejże “…mać” i dalejże “… synu”. I to i owo do tego jeszcze … aż uszy więdną …
Kiedyś słyszałem, że w dalekich krajach żyją dzikie plemiona, których członkowie spotkawszy się w puszczy plują sobie na powitanie w twarz. To są dzikie plemiona …
Czymże ci dwaj “rodacy” różnią się od dzikusów w puszczy? Wszak oni także opluwają siebie, opluwają wszystkich współpasażerów, opluwają ogół uchodźców, opluwają ojczystą mowę …
Są pewni, że nikt ich nie rozumie. Nie wiedzą o tym, że wielu Niemców, którzy dziś jako spokojni pasażerowie zdają się nie rozumieć tego czym na końcu wagonu Antek z Felkiem bryzgają na cały świat … byli w czasie wojny w Polsce i choć niewiele słów polskich się nauczyli, to na pewno zapamiętali tych klika z “… macią” i “… synem”. Więc dalejże Antku i Felku! Wszak my na obczyźnie! Wszak my chcemy przed światem zadokumentować, że nam się krzywda stała, że do Polski wrócić nie możemy, dopóki …
Tak jest Antku i Felku, tylko tak dalej!
Czy sądzisz, że cały świat uzna słuszność twoich pretensji …, że cały świat ugnie się przed wielkością twojej boleści i skargi na niesprawiedliwość dziejową, którą wyrażasz tak “pięknymi” słowami? Czy sądzisz, że owymi “słówkami” ze swego nieprzebranego repertuaru zyskasz sympatię narodów świata …, że tymi “słówkami” staniesz się orędownikiem sprawy polskiej? Tylko tak dalej!
Nie dbaj o to, że cały świat niewiele dobrego sądzi o wartości moralnej uchodźców polskich, dzięki takim jak ty …, że wszyscy chcieliby się nas pozbyć, bo mają już dość Antków i Felków, że mają dość nie tylko ich słownika, ale i ich krętactw, złodziejstw, pijaństwa i nieróbstwa … Cały świat …
Na myśl mi przyszły słowa poety:
“Ty ojczysta piękna mowo,
Mowo przodków naszych droga,
Słodko brzmi Twe każde słowo,
Tyś skarb dany nam przez Boga.”
Skarb tym droższy, że po stracie wszystkiego, on tylko nam pozostał. On wiąże nas z naszą przeszłością dziejową i całą polską masą wychodźctwa, a równocześnie daje nam nadzieję, że naród polski, którego językiem mówi dziś jeszcze – po zniszczeniach ostatniej wojny – z góra 30 milionów ludzi na całym świecie, nie zginie, lecz wzniesie się na wyżyny sławy i zajmie należne mu miejsce wśród narodów świata. A ty Antku i Felku, rozważcie, ile szkody wyrządzacie imieniowi Polaka, naszej tułaczej masie, naszej ojczystej mowie, plugawiąc ją stekiem najobrzydliwszych słów?
Rycerze spod Grunwaldu szli do boju ze słowami modlitwy: “Boga Rodzico Dziewico”. Przy śpiewie tejże pieśni husaria Sobieskiego biła Turków pod Wiedniem. Z hasłem: “Za naszą i waszą wolność” szli powstańcy okresu rozbiorów w bój, a nasi żołnierze-tułacze, bili wroga pod Narwikiem, Tobrukiem i Monte-Cassino z hasłem: “Bóg i Ojczyzna” na ustach.
A jakież jest twoje hasło w walce o wolność, demokratyczną Polskę, Antku i Felku? Czy ma być nim twój “furmański” słownik? Czy nie wiesz o tem, ile treści zawiera w sobie słowo “matka”, pierwsze słowo, które dziecko na świecie wymawia … Ile dumy ojcowskiej i radości brzmi w słowie “syn”?
Dlaczego więc wy Antki i Felki hańbicie i plugawicie słowa tak drogie sercu każdego człowieka?
