Napisała Róża Nowotarska
W okresie przedwojennym często słyszeliśmy takie zdania: “Kobiety kształtują charakter Narodu” – albo: “Jakie są kobiety, taki jest Naród”.
Oba te zdania podkreślają nie tylko zaszczytną rolę, jaką wyznaczono kobiecie w polskim życiu narodowym, ale również określają jasno obowiązki, jakie z tym zaszczytem spadły na barki kobiece.
W normalnych, przedwojennych warunkach, wypełnianie obowiązków kobiety-żony i kobiety-matki, było problemem o wiele łatwiejszym, aniżeli dzisiaj. Po pięciu latach straszliwej wojny, w której nastąpiło przewartościowanie wszystkiego cośmy zwykli uważać za święte, drogie, dobre, po rozbiciu życia rodzinnego, po dniach rozpaczy i niepewności, które w skutkach przynosiły chęć użycia, po dniach, w których życie można było w każdej chwili stracić, – po tych dniach sponiewierania godności ludzkiej, wrócić dziś trzeba w szeregi ludzi normalnych i to wrócić jak najprędzej.
Jeśli w obecnym powojennym okresie ma istotnie nastąpić odrodzenie ducha ludzkiego, jeśli sponiewierana dusza ma podnieść się z błota, w które ją zepchnięto, jeśli społeczeństwa mają przejść cudowne uzdrowienie z chorób moralnych – to najcięższa praca w dziale budowy nowego, odrodzonego człowieka – przypadnie w udziale kobietom. Kobieta-żona i kobieta-matka, będą musiały leczyć wszystkie zadane przez nienawiść rany – a dzieci będą one musiały uczyć miłości, aby ran takich więcej sobie nie zadawano. W trudnych warunkach życia obozowego, w okresie naszej marnej wegetacji – kobieta musi być dobrym duchem, musi być podporą, musi umieć wskazać drogę dobrą i uczciwą. Kobieta musi dbać o to, aby jej ognisko domowe nie było zaplugawione.
Zdrowe społeczeństwo musi się składać ze zdrowych rodzin. Dlatego każda kobieta powinna walczyć z wszelkiego rodzaju przestępstwami, smutną pozostałością wojennych czasów. Nie jest wcale przesadą twierdzenie, że zdrowa moralnie kobieta, zawsze stwarza wokół zdrową atmosferę. Największy nacisk powinno się dziś kłaść na wychowanie dzieci i młodzieży. Nauki matczyne są fundamentem, na którym człowiek buduje cały gmach swojego życia. A przecież wcale nie jest wytartym tylko frazesem powiedzenie, że dzieci to przyszłość Narodu. Wychowanie dzieci w kraju nie wiadomo jeszcze po jakiej pójdzie ostatecznie linii – i nie wiadomo, czy na nas tutaj – na obczyźnie nie spadnie cały ciężar przygotowania przyszłych kadr młodych do walki o Polskę. Do walki o sprawę polską.
To dzieci. Należałoby również popracować nad zmianą stosunku mężczyzny do kobiet. Powiedział mi ktoś, kiedyś: mężczyzna szanuje tylko tę kobietę, która sama siebie szanuje. Życie złe, zepsute i niemoralne najniżej zawsze spycha kobietę – dlatego kobiety, i przede wszystkim kobiety powinny, we własnej chociażby obronie, dążyć do uzdrowienia stosunków panujących w obozach.
Jeśli każda z kobiet będzie umiała we własnym domu, w najcięższych choćby warunkach stworzyć zdrową, miłą i pogodną atmosferę, jeśli nie będzie psuła harmonii rodzinnej innych – znikną powoli tak popularne dzisiaj hulanki, karty, ordynarne kłótnie i nienawistny stosunek jednych do drugich. Wyśmiewane przez mężczyzn powiedzenie: “My rządzimy światem, a nami rządzą kobiety”, wcale nie jest pozbawione sensu. Tylko, że kobieta winna rządzić dobrocią, uśmiechem, łagodnością – kobieta powinna być radością życia. Mężczyzna walczy rozumem, wolą, czasem pięścią. Kobieta ma do tego dodać rozumną dobroć i słodycz. Bo kobieta posiada siłę, “która nie mieści się w pięści”.
Świat zły i zepsuty, świat nienawiści i grzechu uleczyć można tylko miłością. A miłość dobra i szlachetna, miłość pełna poświęceń – to miłość kobiety. Kobiety-żony i kobiety-matki.
